రాగం: సాళఙ్గనాట
పలుకు దేనెల తల్లి పవళిఞ్చెను ।
కలికి తనముల విభుని గలసినది గాన ॥
నిగనిగని మోముపై నెఱులు గెలకుల జెదర
పగలైన దాక జెలి పవళిఞ్చెను ।
తెగని పరిణతులతో తెల్లవారినదాక
జగదేక పతి మనసు జట్టి గొనె గాన ॥
కొఙ్గు జారిన మెఱుగు గుబ్బ లొలయగ దరుణి
బఙ్గారు మేడపై బవళిఞ్చెను ।
చెఙ్గలువ కనుగొనల సిఙ్గారములు దొలక
అఙ్గజ గురునితోడ నలసినదిగాన ॥
మురిపెమ్పు నటనతో ముత్యాల మలగుపై
పరవశమ్బున దరుణి పవళిఞ్చెను ।
తిరు వేఙ్కటాచలా ధిపుని కౌగిట గలసి
అరవిరై నును జెమలు నణ్టినదిగాన ॥